وقتی از ایستگاه مترو اومدم بالا آسمون مثله همیشه کدر و بد رنگ بود ... توی هوا پر از دود بود  و من نمی دونستم که این آخرین باریه که این هوای کثیف و به ریه های سوختم فرو میدم ...از وقتی هانیه ؛ همسرم ، گذاشته رفته ... دیگه دلم به کار نمیره ... بعضی از برنامه ها رو قبول نمی کنم ، با بعضی هاش بد قولی می کنم و نمیرم ،

یا سر مجلس خوابم می بره یا میزنم زیر گریه ...

       امروز ریختن تو مهمونی زدن سازمو لت و پار کردن خودمو علیل و چلاق کردن
مهم نیست
دنبال پماد سالسیلات می گشتم که تو بعضی موقع ها رو دستو پاهام میما لیدی کجاس؟
مهم نیست

اینا همش بهانست
بهانه های عاشقانست
اما تو کوه درد باش طاقت بیارو مرد باش